pi la stratuzza ca spercia ô curtigghiu,
supra lu niuru dô basulatu,
nda lu cantuni ca mi fici figghiu;
n'hama lassatu vaneddi vaneddi
chini 'i surura, cu lu pruvulazzu
ca n'allattiava lu cori e la peddi.
Ora cû sapi cu sugnu e chi fazzu.
Mentri mi perdu e mi spardu ndô munnu
vaju circannu muddichi di sancu
perciu li terri cchiù duri a lu funnu
perciu e ti chiamu, di ccà nun mi stancu.
N'hama lassatu ca ancora era nicu
sutta i cammisi strazzati dê ficu.
