sabato 18 luglio 2015

A cicala e a furmica

Era estati, e la cicala
ca dâ fami si scantava
cô picuni e cu la pala
pigghiau versu e travagghiava.

E la sira, 'mmenzu ô pratu
s'incappau cu la furmica 
ca cu n frac allicchittatu
'ntrallazzava cu n'amica.

Era propriu l'annu arreri
ca ci dissi: «Canta, canta
ma cô 'nvernu arresti a peri!
Cu travagghia nun si scanta».

«Ou biddazza, ma st'annata
tu travagghiu nun ni voi?»
A furmica cchiù arraggiata:
«Ou, ma fatti i cazzi toi».

1 commento:

  1. TRADUZIONE ritmica (non letterale)
    Punti di vista

    Era estate e la cicala
    per timore di crepare
    col piccone e con la pala
    mise zampa a lavorare.

    E la sera, alla radura
    vide a spasso la formica
    che, cravatta e giacca scura,
    rimorchiava la sua amica.

    Era proprio l'anno prima,
    che le disse: "Il tuo canto
    con miseria farà rima!
    Il lavoro è il mio vanto".

    "O formica, quest'annata
    tu lavoro non ne vuoi?"
    La formica, un po' sgarbata:
    "Oh, ma fatti i cazzi tuoi!"

    RispondiElimina