domenica 22 febbraio 2015

Duminicannu

E lu ralogiu ca poi tuppulìa
chiuri lu chiuppu chiantannu cchiù chiova,
e u cani sbrogghiu ca ancora piulìa
comu purtannuci la malanova,

e la tussidda poi dâ machinedda
ca di furriari nun n'havi valìa,
e na nicuzza ca fa a risatedda
'ncoddu a la matri, ndò menzu ‘i la via:

sunu i culura dâ festa ca mori
duminicannu, e nui a ripusari
a ricurdari ducizzi, e li stori

dâ nostra storia, ca pari 'gnurari,
e n' duna saziu, e u celu lampìa,   
e lu ralogiu ca poi tuppulìa.

martedì 17 febbraio 2015

1956

Nun t'arricordi nu pugnu di rosi
e n' vasateddu ddu jornu luntanu
quannu nun c'eranu soddi e li cosi
c'oggi 'ncatìnanu i mei e i to’ manu?

Talìa stu specchiu poi dicimi forti
ca pi tia n' pezzu di cori ci sugnu,
ca sti quattr'ossa ca mi dunau a sorti
hana ciatatu nun sulu pô cugnu.

Quanti facenni, quistioni e travagghi
n'hana 'nferratu la testa e li peri:
ora cummogghi, silenzi e varagghi

'bbùmmanu a fera dê nostri pinseri.
S'amuri è amuri e pi fissa nun pigghia
ci si tu dopu stu colpu di cigghia.

lunedì 16 febbraio 2015

Pinu

M'hana cuntatu ricordu na vota
ca i passereddi ci vannu cantannu,
tutta a jurnata passannu e spassannu
sònanu 'nsemi cu na sula nota;
nenti ci manca poi quannu, alluppiàti,
mettunu i jammi supra i so virazzi:
'scutanu allura ddi canzuni pazzi
ca sempri canta a cu i voli cantati.

M'hana cuntatu ca cauru e gelu
nenti ci fannu ô so bellu culuri:
nun ci su’ virdi, nè chiari nè scuri,
ca comu a chiddu assumigghianu ô celu,
e iddu lu sapi, e pari ca riri
dintra u so pettu accussì scagghiunutu,
ma rittu e tisu, 'ngiurannu u curnutu
ca a li muntagni di merda ci criri.

M'hana cuntatu ca i dita ca spica
su comu antinni c'addisianu a luci:
mari d'augghia, ca cuci, ca cuci
intra lu suli e la terra so amica.
Sutta i so rami si senti lu scantu
su si mutànghera u ventu, 'mpruvvisu;
l'occhi ‘i battagghia ca teni ndô visu
pari ca diciunu: «A lotta fa u santu».   

M'hana cuntatu ca l'àrbuli spissu
parranu picca, nun vonu quistioni:
siccanu subbitu â brutta staggioni,
viviri o moriri, p'iddi è lu stissu.
Ma s'â ta ummìra posu e caminu,
friscu e spiranza m'anfocanu u cori;
sulu cu vivi davveru nun mori,
virdi ed eternu fratuzzu miu, Pinu.

giovedì 12 febbraio 2015

Sittembri

Notti di luna, di stiddi ammucciati
sutta cuperti di zùccuru amaru,
comu fa u surci ca nuci, 'raggiati,
pensunu ô perciu, e ô tempu dô chiaru.

L'aria vacanti di meli s'appanza,
di ficu sicchi, di pàssula e vinu;
sbèntula e sciuscia na frisca crianza
tuttu lu munti, di novu già chinu.

Misi purpagnu, si comu la prena.
Cùccati cori, ca è tempu ‘i durmiri:
l'arma si squagghia, e nòta ndâ pena

di jorna cchiù scuri in jorna cchiù niri.
Resta na uci ca rapimi a ucca:
puru su è notti, ddà canta la cucca.

martedì 10 febbraio 2015

Ciatu

U tempu nun passa
pi fari babbiati,
e tuttu ni lassa
ndê manu arrappati;
ndâ ogni cantuni
ni veni a circari,
scienziati e minchiuni
parrini e pisciari: 
è tempu ca gira,
ca vota e furrìa,
ca squagghia la cira
da cannila mia.

Hai vogghia ‘i vanniari:
curririci appressu
è ciatu ‘i sfardari,
è ciatu già pessu;
stu tempu camina
macari câ nivi,
ndâ l'acqua e ndâ rina:
si mancia e si vivi
a notti chê jorna,
e niautri taliamu,
taliamu sti corna
e st'uti manciamu.

Ccà passanu l'anni
chê misi e i staggioni,
saluti e malanni,
e i cumplicazioni;
u tempu ni lassa
stu pugnu di uci,
ma mentri ca passa
mi jinchi di duci:
‘cchì dintra stu mari
ca vota e furrìa
è Ciatu, mi pari,
ca ‘n funnu ci sia.

sabato 7 febbraio 2015

L'arma

Comu quannu u jocufocu
scruscia forti ndê vaneddi
e ti ‘ntrona a pocu a pocu
cori, fìcatu e l’ureddi,
così l’arma ca passìa
dintra st’ossa, insemi a mia,
n’havi paci e mancu abbentu:
dopu u risu, fa n’ lamentu.

Sti maestri di lu munnu,
testi jauti e capaci, 
hana dittu ca ndô funnu
dâ me l’arma, c’è la paci.
Ju ca sulu bummi sentu
sentu forti sulu n’ ventu,
ca mi dici: «Mutu e taci,
fa’ la guerra su voi a paci».

venerdì 6 febbraio 2015

Mungibeddu

Quannu agghionna t’arruspigghi
comu supra na tirrazza
e nun voi sentiri schigghi
picchì u sonnu chê so lazza
e stu mari, e a so billizza
fanu u jornu camurrìa:
da Giardini finu â Trizza
u travagghiu ti siddìa.

Poi ca veni u ‘nvernu e u gelu
t’arricogghi n’ panareddu
chinu ‘i latti natu in celu
e tô metti pi cappeddu,
ca ti piaci fari fassa
recitannu comu i pupi
e l’incantu ti trapassa
intra a ucca e ndê sdirrupi.

Ma sta vita ca t’abbruci
quannu annunca cancia u ventu
ti fa tantu jittari uci
ca n’ ti pari aviri abbentu,
e ti nesci focu e fumi
e t’ancazzi e spacchi u munnu
ma di raggia fermi u ciumi
picchì n’ voi tuccari u funnu.

Tu nascisti nicaredda
leggiu a leggiu sutta u mari
e criscisti tantu bedda
ca nun ti si pò gnurari;
tu muntagna pi du’ viaggia,
ugghi forti sta maggia,
e n’ pinseru m’ancuraggia:
ca mi rassumigghiu a tia.