C’era na vota supra na chiazza
na balatedda, ca comu na pazza
mentri u paisi s’addummiscìa
contru la sorti cchiù forti chiancìa:
«Sulu pi fissa m’hana pigghiatu»
jeva dicennu cô cori pisanti
«intra sta chiazza, cu m’ha purtatu?
Nun vogghiu moriri di corpa e scanti».
C’era na statua ca ‘n costu a idda
‘scutava i lacrimi dâ picciridda,
e comu fanu li curtigghiari
pigghiau curaggiu pi poi ‘ddumannari:
«Nicuzza duci, chi ti lamenti?
C’è nu paisi ca dormi alluppiatu:
luci, cannili, lampiuni su’ spenti
e cu sti schigghi sta sfardannu ciatu!».
A balatedda, stannu assittata
dissi: «Che bedda, sta scorcia ‘mpanata!
Chiddu ca passu, tu nun capisci
su vòi tô cuntu, su nun t’addurmisci.
Ju sugnu nata nda n’ pararisu
chinu d’amuri, addubbatu di gioia:
nun c’era jornu supra u mo visu
chinu di sulu n’anticchia di noia
o di duluri, o di tristizza,
passava u tempu ciaurannu billizza».
«Bih mischinedda, picchì ‘n mi dici
tutta sta vita poi chi fini fici?».
«Dopu lu granu arriva a canigghia»
a balatedda arrispusi, affunciata
«Cu mi strappau dâ ma famigghia
nun havi ancora a cuasetta vagnata:
corpa e lignati, nun ci su stori,
battunu forti ccà supra lu cori.
C’è nu cristanu, megghiu, n’armali
ca cô mazzolu mi fa sulu mali:
supra a ma peddi janca di nivi
mi suca u spirtu, l’arma si vivi,
joca pigghiannumi a tumbulati,
l’uci ca schigghiu ci l’havi sarbati».
Cô sangui acqua, a balatedda
pareva fussi macari cchiù bedda,
e l’autra amica, stannu a sintiri,
s’asciucau i pinnula prima di diri:
«Supra sta chiazza t’hana purtatu
e i to lamenti mi squagghianu i vini.
Ma tu nicuzza forsi hai scurdatu
ca la racina si pesta ndê tini,
ca lu cuttuni supra u tilaru
veni strazzatu ccà e ddà, paru paru,
ca n’anidduzzu prizziusu è cusutu
sulu su l’oru è squagghiatu e battutu;
l’arbolu n’ nasci su la simenza
poi nun si spacca, murennu ndâ terra,
nè li pinseri jauti dâ scienza
hana nasciutu ndâ paci, ma ‘n guerra.
Tu picciridda, nata prizziusa
comu na dea, na ninfa, na musa,
lu to talentu, unni tô urri?
Marmuru jancu ddà dintra ti scurri!
Pensa ê cristiani: tutti mischini
su nun ci fussi u sapuri dô vinu,
senza cuttuni pi fari vistini,
senza cchiù aneddi, o ummiri ‘i pinu.
Lassa ca chiddu duni lignati
nun sunu corpa, ma su’ scappiddati,
e lu mazzolu, di chiantu chinu
ti fa cchiù lustra, e ‘ccumpagna ô bulinu:
ora nun viri, l’ugna ti manci
e pensi ch’iddu pi fissa ti pigghia
ma li dulura pi cui tu chianci
n’ jornu sarannu la to maravigghia».
A ddi paroli, la balatedda
pareva fussi ancora cchiù bedda
e dô lamentu, muta si fici
comu n’ cristianu ch’esulta e nun dici.
«Nicuzza bedda, nun piularti
a suffirenza nun è mai schifìu:
da balatedda a opira d’arti
iddu t’ha bàttiri, ed è u to vattìu».